بیان مشکل یا مساله

این روزهای تبلیغات انتخاباتی نامزدهای محترم مجلس شورای اسلامی چه در فضای رسانه ای صدا وسیما چه در فضای مجازی و چه در جلسات و محافل و ستادها آکنده از شور و خطابه است.

همه از مشکلات می گویند اما مشکل شماري گره گشای کار نیست.

اگر بپذیریم که یکی از تعاریف انسان او را موجودی تفسیرگر دانستن است و اندیشه یک تعریف بیش ندارد و آن تفکر مساله محور است نه داستان سرایی و خیال پردازی و مشکل شماري و غصه خوری و… ‌آنگاه به مفهومی می رسیم به نام مساله.

در تعریف مساله گفته اند؛

فهرست کردن نگاه ها به یک یا چند مشکل و خلق دیدگاه های مختلف و صورت بندی این دیدگاه ها را مساله گویند.

واقعیت آنست که همه مسائل قابل حل شدن نیستند برخی در توش و توان آدمی و برخی هم فراتر از توش و توان اوست و باید به شکل راز به آنها نگاه کرد.

لذا اولین چیز فهم خود مساله است.

مواجهه عالمانه و خلاقانه و سازنده با موضوعات مختلف و صورت بندی آنها و رسیدن به دیدگاهی مساله محور چیزی است که امروز باید از این عزیزان مطالبه کرد و آن طرح این پرسش اساسی است؛

مساله استان ایلام چیست؟

همانگونه که گفته شد مراد مشکلات استان نیست بلکه مقصود آنست که مساله استان چیست؟

آنچه که این روزها شاهد هستیم هنوز نگاه مساله محور شکل نگرفته است.

هنوز نامزدهای محترم نتوانسته اند مشکلات گوناگون استان را کنار هم بگذارند و دیدگاه و مساله ای را طرح کنند.

منتظر می مانیم که شاهد مساله یابی از تریبون های گوناگون باشیم.

تا مساله فهم نشود ارائه راه حل ها چه بسا نتواند ما را به حل آنان برساند.

اگر رسالت نمایندگان مجلس شورای اسلامی اتخاذ تصمیمات خطیر است اولین قدم آن تشخیص و فهم مساله است. مشکل شماري کاری آسان و سهل است و از هر کسی برمی آید اما مساله شناسی و فهم آن برای منتخبین مردم درخواست جدی آنهاست.