ایرج خالصی/ نیشتمان

           شعری از دکتر ایرج خالصی    «نیشتمان» عشقت وينه‌ێ خون ها ده رِه‌گانم تان و پوو دڵم مه‌زگ سخانم هه‌ناسه‌‌ێ سينگ نوور چاوانم نامت هه‌ميشه ورد زوانم گيانم وه فه‌دات ئه‌‌ێ نيشتمانم[1] ئـارام گيانم روح و ره‌وانــم ويـر و خــێاڵ رووژ و شـه‌وانم ئــاسـاره‌ێ[2] به‌ختم ده ئاسمانم تـووزێ ده خــاكت