نشست در مسقط توافق در سوم آذر

سید علی موسوی

گفت و گوهای هسته ای ایران و گروه (1+5) در مسقط و رفع اختلافات و پایداری و عقلانیت ایران در مدیریت نبرد دیپلماتیک، تحلیلگران منطقه ای را به موفقیت آمیز بودن این گفت و گوها و تضمین حقوق هسته ای ایران خوش بین کرده است.

بسیاری بر این باورند که نشست مسقط می تواند نقطه امیدی باشد برای توافقات نهایی و به نظر می رسد که در سه روز گفتگوی های هسته ای در مسقط خوشبینی تازه ای را میان دو طرف ایجاد کرده است.این گفت و گوهای سه جانبه «محمد جواد ظریف» و «جان کری» وزیران امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا و «کاترین اشتون» هماهنگ کننده مذاکرات هسته ای با ایران که از هجدهم آبان در مسقط آغاز شده بود، نوزدهم آبان ماه به پایان رسید.مذاکره کنندگان طی 2 روز پیش چهار دور بر سر موضوع های مورد اختلاف گفت و گو کردند.به نظر می رسد این گفت و گوها که در 2 هفته مانده به پایان مهلت تعیین شده برای دستیابی به توافق جامع هسته ای میان ایران و گروه 1+5 برگزار می شود، درباره موارد اختلافی میان 2 طرف یعنی میزان غنی سازی اورانیوم ایران، چگونگی برداشتن تحریم ها و مدت زمان توافق جامع است.

با این فرض که مذاکره کنندگان تلاش می کنند تا پیش از پایان مهلت تعیین شده (24 نوامبر / 3 آذر ماه ) راهی برای دستیابی به توافق فراگیر، بیابند می توان به قضیه خوشبین بود که دو طرف مایل به موضوع هستند که مسئله هسته ای حل شود چرا که ادامه دادن به این موضوع برای دو طرف دشوار و سخت خواهد بود.از آنجاییکه این اعتقاد در ایران وجود دارد که تحریم نمی تواند عاملی برای فشار به جمهوری اسلامی ایران در چشم پوشی از حقوق مسلم خود در کسب دانش و استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای باشد و ایران میزان فعالیت های هسته ای خود را بر پایه نیازهای خود تعیین کرده است بنابراین غرب باید متوجه این موضوع شده باشد که پافشاری کردن بر خواسته هایش هیچ مسئله ای را حل نخواهد کرد .در همین باره باید گفت که گزارش ها نشان از آن دارد که گفت و گوهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 که طی 2 روز پیش در مسقط پی گرفته شد، پیشرفت محسوسی را شاهد بوده و خوش بینی ها را نسبت به دستیابی به توافق فراگیر افزایش داده است.از زمانی که ایران فعالیت صلح امیز هسته ای را در پیش گرفت کشورهای غربی به سردمداری آمریکا، ایران را زیر فشار قرار دادند. این کشورها که تاب تحمل استقلال ایران را نداشتند همواره بدون ارایه هیچ سندی این کشور را متهم کردند که به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای است.غرب این گونه ادعاها را مطرح می کند تا توجیهی برای تحریم مردم ایران از طریق شورای امنیت سازمان ملل و خارج از این سازمان داشته باشد.رفتار غرب علیه ایران به سبب عکس العمل این کشور در برابر سیاست استعمارگرانه کشورهای غربی در منطقه است. در نتیجه چنین سیاست هایی، ایران به ویژه در مسائل اساسی زیر بار استعمارگران نرفته و سیاست هایی را که غرب راهبرد خود در منطقه را طبق آنها پیش می برد، نپذیرفته است.نخستین مساله در این باره موضع ایران درباره رژیم صهیونیستی است. ایران این رژیم را به رسمیت نشناخته و با تشکیل محور مقاومت به رویارویی با این رژیم برخاسته است. ایران خواستار این است که فلسطین به صاحبان اصلی خود برگردانده شود و در این کشور نظامی مردمسالار بر سر کار آید.دومین مساله، گرایش استقلال طلبانه ایران است. ایران به طور جدی مخالف منطق استعمارگرانه غرب و تسلط غرب بر مردم منطقه و ثروت آنان است.سومین مساله، سیر ایران در مسیر پیشرفت، توسعه علمی و اقتصادی است. این پیشرفت اتکای ایران را به خارج کاهش می دهد و برای مردم این کشور رفاه را به ارمغان می آورد. چنین چیزی سبب می شود این کشور بتواند از منافع خود دفاع نماید و موازنه بازدارندگی را تحکیم بخشد.اکنون پس چندین دوره مذاکرات طولانی به نظر می رسد سوم آذر در تاریخ رویارویی ایران روز سرنوشت سازی است و در این روز توافقنامه ای جامع امضا خواهد شد که حق هسته ای ایران را تضمین خواهد کرد.بنابراین نشست مسقط نقطه آغازی است برای توافق نهایی درسوم آذرماه و بدون شک چنانچه این مهم صورت گیرد میتوان تدبیر و امید دولت یازدهم را باور داشت.