علی عسکر احمدی/ آموزش و پرورش و توسعه پایدار

ازقدیم الایام تاکنون علم ودانش و آموزش آن در جوامع مختلف از جایگاه و اهمیت بالایی برخوردار بوده و همواره بر اهمیت آن افزوده شده است.

امروزه در عصر اقتصاد دانش بنیان ،آموزش دانش وفراگیری علم اساس ومحور توسعه جوامع محسوب می شود و به همین علت کمیت و کیفیت آموزش و پرورش در هر کشوری تا حدود زیادی تعیین کننده میزان توسعه یافتگی و پیشرفت آن کشور است.
صاحب نظران بسیاری از حوزه های علمی از جمله علمای علم اقتصاد توسعه،سیاست،جامعه شناسی ،تعلیم و تربیت و…انسان آموزش دیده و تربیت شده را مهمترین عامل توسعه قلمداد کرده و سرمایه گذاری در آموزش و پرورش را بهترین و پربازده ترین سرمایه گذاری ها دانسته اند.نظام آموزشی از مولفه های مهم تاثیر گذاردر روند توسعه کشورها محسوب می گردد وتوسعه پایدار ودرون زا در سایه تربیت منطقی وعقلی نیروی انسانی محقق می گردد.

درکشور ما که با پیروزی انقلاب اسلامی توسعه و پیشرفت به یک دغدغه و خواست عمومی برای مردم و مسئولین تبدیل شده است،بدیهی است که در چنین جامعه ای باید تعلیم و تربیت از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار باشد، چون آموزش و پرورش و تربیت نیروی انسانی پایه و اساس توسعه را تشکیل میدهد.بنابراین اگر واقعا مسئولین و دولت مردان ما عزم توسعه پایدار دارند،باید به آموزش و پرورش در سطوح مختلف آن توجه عینی ،عملی وجدی داشته باشند وصرفا از شعار دادن و به اصطلاح ازحلوا حلوا کردن دست بردارند، چرا که اگر شعار چاره ساز بود در35 سال گذشته تاکنون اثر آن نمایان شده بود(البته این بدان معنی نیست که هیچ کاری انجام نشده است بلکه منظور این است این آموزش و پرورش برای توسعه کشور و تحقق آرمان ها نبوده واز ساز و کار های لازم برخوردار نیست).پس شعار بس است و باید مساله را جدی گرفت و اگر قصد توسعه و پیشرفت پایدارکرده ایم ومی خواهیم توسعه همه جانبه کشور در مسیری درست پیش برود به تربیت وتوسعه ی نیروی انسانی باصلاحیت و توسعه یافته در عمل بیشتر بها داده و برای آن سرمایه گذاری متناسب و هدف مند و مستمر داشته باشیم .

توسعه و تربیت نیروی انسانی خود مستلزم برخوردار شدن جامعه از نظام تعلیم و تربیت مناسب وتوسعه یافته ای است که با دستان توانا و با کفایت معلمین ،مدیریت ها و اساتیدی شایسته و بر خوردار از جایگاه مناسب،بدون دغدغه های مادی ومجهز به دانش و فناوری های روز می باشد.

واقعیت ها بیان گر این است که در حال حاضر مشکل ما این است که دولت مردان از صدر تا ذیل مساله را تشخیص داده ودر سخنرانی ها واظهار نظرهای خود بهتر از هر کس ازاهمیت آن و ضرورت پرداختن به آن سخن ها رانده و می رانند.اما آن چه که باید انجام دهند ونمود عینی پیدا کند،انجام نداده اند وهر دولتی که میآید وعده ها میدهد ودر نهایت سند بنیادین تنظیم می کند ودولت بعدی سند ملی دیگر!!!.امید است در دولت تدبیر وامید به این مهم توجه جدی داشته گامی که با انتصاب وزیری متخصص ،مجرب وتوانمند برداشته با حمایت های عملی و تخصیص منابع وامکانات بایسته گام های اساسی بردارد .امروزدغدغه های مادی و مشکلات مالی معلمان نقش و مسئولیت خطیرآنان را تا حدود زیادی تحت تاثیر قرار داده در خور توجه جدی است .ارتقاء جایگاه حرفه ای و ارتقای عزت حرفه ای معلم از طریق تجدید نظر اصولی در فرایند جذب، تربیت حرفه ای ونگهداشت معلمان از کارساز ترین امور عاجل ودر خور توجه جدی است.

انجام اصلاح در ساختاردوره های تحصیلی و ساختار مدرسه وایجاد ثبات در آن در جهت کیفیت بخشی به فرایند آموزشی و پرورشی یک ضرورت حتمی و اجتناب ناپذیر است.تدوین قوانین لازم در راستای تربیت حرفه ای مدیران و وضع قواینین و مقررات مناسب برای عزل و نصب مدیران مدارس و سطوح مختلف آموزش و پرورش بر اساس ارزیابی عملکرد و مبتنی بر اصل شایسته گزینی از دیگر اقدامات موثر در ارتقاء و توسعه آموزش و پرورش متناسب با آرمان های انقلاب برنامه های توسعه کشور است .