رحمان نبوی نژاد/شیر زنانی که در شهرم نذر هسته ایی کرده بودند

می گوید در حال خرید از میوه فروشی ایی در خیابان شهرم بودم که جند خانم میانسال ایلامی را در حال گفتگو دیدم که با زبان کردی به هم می گفتند که اگر توافق هسته ای اعلام شود نذر کرده ایم که شیرینی و شکلات پخش کنیم. نگاهی که به آنها کردم به اطمینان رسیدم که به قول معروف کوچکترین سوادی ندارند.هریک از آنها حرفی می زد، یکی می گفت انشاءالله ، انشاءالله. دیگری میگفت به ولله خسته شده ایم من سه فرزند لیسانس دارم و سالهاست بیکارند. یکی دیگر می گفت شاید خدا کرد و ارزانی شد. و همچنین صحبت هایی در باب دعا کردن و آرزوی ریختن آبی بر آتش ها، دیدن ظاهر آنان و سن نسبتاً بالایشان به تعجب بیشتر من افزود که مگر چه اتفاقی افتاده است و یا چه اتفاقی می خواهد بیفتد که اینچنین همه را به خود وابسته و مشغول داشته است. با خود که فکر کردم این حق را بدانها دادم که براستی این توافق بسیار مهم است.چون می دیدیم که شش کشور وقدرت جهان عملاً و به تعبیری اکثر فکر و ذکر و وقت و برنامه های خود را صرف آن کرده اند در حالیکه مثل سایر اقداماتشان در این دنیای عریان می توانستند بدون درنگ و تأمل دست به هر اقدامی بزنند، اما نزدند و بارها و بارها به پشت میز مذاکرات آمدند تا صداهایی را پالس نمایند، که این نشانی آشکار از مهم بودن آن داشت. و یا وقتی این دولت یازدهم را می دیدیم که بلافاصله پس از انتخابش تمام هم وغم و هدف خود را به این مذاکرات و پایان دادن به این مناقشات معطوف داشت ، شاید آیتی محرزتر، از اهمیت بالای این موضوع را فریاد می زد. ویا اینکه وقتی عده ای از کاسبان همیشگی، از فقر ، از ضعف و رنج، وازتحریم همواره مردم را می دیدیم که چگونه با انواع حیل سعی در مخدوش کردن این موضوع داشتند ،آنگاه مترسکی بزرگتر نماد مهم بودن این جریان را به اذهان خطور می داد. حال که اینک زمزمه های انجام این توافق به گوش می رسد و هریک آن را کسب پیروزی بزرگ برای ملت ایران می دانند، لازم است که هم به ملزومات این پیروزی و هم به مفهوم ملت پای بند تر باشیم. یعنی در همین آغاز باید گفت نکند به اسم ما و به کام دیگران درآید که آنگاه آرزوهای آن مردان و زنان بزرگ اما نا آشنا ،جوانان پاک اما بی کس ، زوج های عاشق اما بریده ، فرزندان معصوم اما نا امید ،بار دیگر به یأس و سیاهی تبدیل شود. نکند باز مظلومین و محجوبینی باشند که همچنان در تحریم های فرصت طلبان و ویژه خواران و قیم مأبان بر خود باقی بمانند تا صدای شکستن تحریم های امروزی را احساس نکنند. که جولان یافتن این رخدادها دردی بزرگ خواهد بود. در آغاز راهیم امیدوار به تدبیر ، مدبران.