در شرایط خشکسالی یوسف وار باشیم

✍محمد رستمی فعال رسانه‌ای
قرآن این کتاب آسمانی و این کتاب زندگی، نسخه‌های فراوان پیش روی ما انسان ها قرار می دهد که به تناسب اوضاع و احوال و چالش ها و مشکلات، خوشی ها و رنج ها از آن توشه ره برگیریم و در مسیر رستگاری گام نهیم.
وقتی زندگی حضرت یوسف پیامبر (ع) را در احسن القصص قرآن مطالعه می کنیم نکات فراوان می توان از آن آموخت. برادران یوسف (ع) با او چه ها که نکردند از به چاه انداختن برادر تا فروش او و حتی دروغ به پدر پیر و سال ها هجران… اما وقتی قصه خشکسالی می آید و پدر و برادران را در سختی معیشت، گندم شان می دهد، پذیرایشان می شود به ملک خویش دعوت می کند و با کمال بزرگی از آن همه خطا درمی گذرد…
اینک که در سالی خشکسالی قرار گرفته ایم؛ دیم زارها در کم آبی سوختند و عده ای به لطف نعمات دیگر خداوند همچون نغمه رود و جوشش چشمه سار یا بخاطر مشاغل دیگر دست شان به دهان خود می رسد، هوای دیگری را داشته باشند.
• مبادا خود در ناز و تنعم باشیم و رخسار دیگری را زرد.
• مبادا از خانه ما دود کباب برخیزد و از خانه همسایه آه!.
• مبادا تفریح گشت و گذار مال ما و رنجوری مال دیگران.
اگر چشمه ساری در ده ما می جوشد به رزق اندک راضی باشیم و هوای مزرعه پایین دست را هم داشته باشیم.
ما ساکنان سرزمین عاطفه و دوستی ها هستیم که خود را در آفرینش از یک گوهر و پیکر می دانیم.
ما اول جار و سپس دار را در سلوک و رفتار ترجمان شده ایم.
بی گمان این سختی ها هم می رود و کلبه احزان هم روزی شود گلستان، امروز روز غمخواری و غمگساری از همدیگر است.