حضرت زینب(س) مصداق واقعی جهاد تبیین بود

از زمانی که وارد عرصه رسانه شدم تاکنون، همواره عشق نوشتن درباره ائمه اطهار خصوصاً بانوی سرافراز کربلا حضرت زینب (س) را داشتم چرا که نوشتن در مورد عظمت این بانو، معرفت عمیق، ذوق و قریحه نوشتن می خواهد که من فقط ذوقش را داشتم و به آن درجه از معرفت نرسیده بودم که عظمت شخصیت این بانوی بزرگوار را درک کنم.
گاهی در خلوت خویش به شخصیت صبور این بانوی بزرگوار فکر می کردم و با حضرتش نجوا می کردم و می گفتم: بانوی من، تو خود قلم را از من بگیر و خویشتن را برایم تفسیر کن، جمالت را، کمال و شخصیت بی نظیرت را برایم بنگار، من عاجز و ناتوان تر از آن هستم که از تو بنویسم، توخود کلک خیال انگیز من باش.
از زمان طفولیت تاکنون تو را به بانویی غمدیده که خود سنگ صبور داغدیدگان واقعه کربلاست می شناختم و نسبت به حقیقت وجودی تو آگاهی و معرفت چندانی نداشتم.
هر سال که ماه محرم از راه می رسد نوحه خوانان و مداحان تو را عمه ی بلا دیده ی دشت کربلا خطاب می کنند و می گویند امان از دل زینب، اما امان از دل زینب که در دشت بلاخیز نینوا هم خواهر بود و هم عمه، هم پرستار بود و تسلی دهنده دل بازماندگان و هم ستون خیمه ها.
اما این پرستار خودش دل داشت، خودش صاحب عزا بود کسی غم بی تکیه گاهی او را نفهمید.
امسال ۱۷مرداد مصادف شده بود با روزی که غم عالم بر دل زینب نشست، روزی که خورشید در غم بی تکیه گاهی او از فرط غصه و اندوه تکثیر شد، سنگ از مصیبتی که بر قلب مبارکش نشست سیل خون از دیده بارید.
خبرنگار واقعی هفده مرداد امسال خود زینب(س) است.
روایتگر حقیقتی بود که اگر نبود به دست فراموشی سپرده می شد و کربلا در کربلا می ماند و کسی از راز قیام امام حسین(ع) آگاه نمی شد.
امسال هفده مرداد مصادف با روزی است که سر خورشید را بر نیزه کردند، روزی که عده ای جاهل انسان نما که نمازشان قضا نمی شد جگرگوشه قرآن ناطق را در نهایت قساوت شهید کردند و به رسم جاهلیت عربی بر پیکر پاکش اسب تاختند.
بانوی دل شکسته ی دشت نینوا، ذهن کوته من یارای درک این همه مصیبتی که بر تو گذشته را ندارد، فقط زینب (س) می تواند زینب باشد و بار اینهمه مصیبت را یک تنه بر دوش بکشد.
در وصف تو فقط می توانم بگویم تو همان ققنوس زیبایی هستی که به عشق عزیزانت سوختن را برگزیدی و هر ذره ای از خاکسترت به هر گوشه ای از این جهان هستی که پرتو انداخت به یمن وجود مبارکت آنجا را سیراب از معرفت نمود، تو کسی هستی که یادت دلها را سبزسبزمی کند و خزانی به آنجا راه ندارد.
حضرت زینب(س) خبرنگار و خطرنگار صدیق و راستینی بود که حقیقت را افشا کرد، چهره یزیدیان و جاهلان را به گونه ای به تصویر کشید که با وجود گذشت قرنها از آن واقعه، قصه پیروزی واقعی حق و حقیقت بر ظلم، و صدای مظلومیت شهدای کربلا سینه به سینه منتقل شده و شوری که در دلها افکنده حرارتش روز به روز بیشتر شده و ذره ای از این عشق الهی کم نشده است.
او به ما آموخت که فلسفه کربلا فقط تشنه جان دادن نبود، کشتن و کشته شدن نبود، کربلا سراسر زیبایی بود، وفاداری، جانبازی، عشق و شیدایی بود، کربلا صبر و استقامت و دینداری برای حفظ ارزشها و پاسداشت حرمتها برای زنده نگهداشتن حقیقت بود.
چه خوب است که از این همزمانی و تقارن ۱۷مرداد با عاشورای حسینی درس بگیریم و با تأسی از خبرنگار شجاع و صدیق دشت نینوا، قلممان که تنها سلاح و نشان غیرت یک خبرنگار است را جز برای رضای خدا به کار نبندیم و آنرا ارج بنهیم و عقیده و نگاهمان را با هیچ قیمتی معاوضه نکنیم و در این وانفسای نفسگیر تزویر و ریای امروز که فضای سفسطه و دین گریزی و دین ستیزی در آن به شدت داغ داغ است، زینب وار اسلام حقیقی را که دین رأفت و رحمت است را به جوانان بشناسانیم و در ترویج فرهنگ دینی و اصیل ایرانی بکوشیم.
در دین مبین اسلام هیچ عامل گریزاننده ای وجود ندارد اگر انسان ها به دریافت معارف دینی و درک صحیح از دین نایل آیند هرگز از دین گریزان نمی شوند و ما نیز باید زینب وار در پی تبیین حقیقت باشیم و در این راه جهاد کنیم و جهاد قلممان، نترس بودن و بیان حقایق در جهت گره گشایی از مشکلات مردم و ترقی و پیشرفت استان و کشورمان باشد.

✍پروین صمیم نیا