ایده یا ایل

بشر برای استمرار حیات اجتماعی خویش و برآورده سازی نیازهای گوناگون در گذر روزگاران شیوه های مختلف از زندگی را تجربه کرده است.

ایل و زندگی طایفه ای هم بخشی از نوع زیست بشر بوده است که فقط اختصاص به قلمرو سرزمینی ایران نداشته است.

با گسترش تمدن جدید شهرها یکی پس از دیگری توسعه پیدا کردند؛ اقتصاد مبتنی بر کوچ جای خود را به اقتصاد صنعتی و خدماتی داد؛ مشاغل جدید تخصص ها و حرفه های جدید را می طلبید.

در اقتصاد مبتنی بر بازار مفهومی به نام مشتری شکل گرفت که باید به علایق و نیازهای او با کیفیت بهتر و سرعت بیشتر پاسخ داده می شد.

در چنین فضایی دادوستد نه تنها در درون یک قلمرو منطقه ای بلکه در قلمرو بین المللی گسترش می یابد. با ورود تکنولوژیهای نوظهور امروز با پدیده جهانی شدن مواجه هستیم.

در این مقال قصد ما ورود به تاریخ تحولات زندگی اجتماعی نیست بلکه چون در آستانه انتخابات قرار داریم و هنوز پسماندهای زندگی ایلاتی در خانه اذهان وجود دارد و خود را در انتخابات به شکلی نشان می دهد و بعضا آسیب رسان هم هست می خواهیم بر این نکته تاکید کنیم که در دنیای امروز بحث از اقتصاد ایده محور دانش بنیان است که ایده ها به پدیده تبدیل می شوند. به عنوان مثال مهندسان هندی با برنامه نویسی برای شرکت های آمریکایی خلق ثروت می کنند یا آنکه بدنه گوشی های همراه در فنلاند تولید و در چین به خط تولید سپرده می شوند و در آلمان گواهی کنترل کیفیت را می گیرند.

امروز ما با اقتصاد دیجیتال کم وزن سروکار داریم که به نسبت قبل آسیب های کمتری بر محیط زیست وارد می کند.

فناوری های نوین نظیر هوش مصنوعی یا متاورس مفهوم زمان و مکان را به کلی دگرگون کرده اند. به عنوان مثال در فناوری متاورس فردی همزمان در خانه خود از طریق گوشی های همراه خود را در فروشگاه‌های جاکارتا یا آمستردام احساس می کند آنجا گشتی مجازی در مغازه می زند و محصولات خود را خرید می کند و از طریق شرکت های بزرگ هواپیمایی و شبکه های پست آنرا دریافت می کند.

بیایید با درک این تحولات بجای نگاه ایلی نگاه ایده ای را محور انتخاب قرار دهیم. ما راهی جز توسعه کشور و استان جز با اقتصاد دانش بنیان و ایده محور نداریم. بیایید با گوش های باز و خالی از تعصبات ایلی و طایفه ای دست به انتخاب بزنیم تا ما هم در بهارستان نماینده ای در سطح علوم و فناوری های نوین داشته باشیم.

مهم درک کلیت این موضوع است که ما چاره ای جز پرسش گری برای پاسخ به این دغدغه ها نداریم. بیایید انتخابات را به میدان پرسش و پاسخ علمی تبدیل کنیم.