آب همواره درس زندگی است

امروز روز جهانی آب است، در فرهنگ و تمدن ایرانی آب یکی از عناصر چهارگانه حیات است، از آب و آفتاب و آتش و خاک به عنوان عناصر چهارگانه حیات یاد می شود. علاوه بر نگاه عمیق قرآنی که از آب به عنوان مایه حیات یاد شده است آب از مطهرات است و جایگاه خاصی دارد.

تمدن های بشری در کنار آب ها و رودخانه ها شکل گرفتند و بوجود آمدند.

با آنکه بیشترین سطح کره زمین را آب فراگرفته اما از این ماده به عنوان ماده ای کمیاب در عین فراوانی یاد کرده اند.

در اثر گسترش گازهای گلخانه‌ای و گرمایش زمین امروز با تغییرات اقلیمی وحشتناکی مواجه هستیم که از نظر شدت، مدت و نوع بارش قابل مقایسه با دهه های پیشین نیستند.

زمانی باران و برف هم بموقع می بارید و هم بجا.

امروز دیگر مثل قبل برف کوهساران سیاه را سپیدپوش نمی کند، باران صورت خاک را می تراشد و سیلاب خونین بوجود می آورد.

سالیانه میلیاردها تن خاک حاصلخیز از دست می رود و سدها مکان ذخیره آب ها را از دست می دهد.

پوشش های مرتعی و جنگلی وضعیت مناسبی ندارند و دیگر جرعه نوشی از برف و باران پی ارتزاق سفره های زیرزمینی نمی کنند.

در چنین شرایطی باید دوباره رفت سراغ جنگل و به فکر سدهای جنگلی افتاد تا درختان چشمه ساران ایجاد کنند. دوباره باید رفت دنبال مراتع، مراتعی که فقط زیبایی منظر و چشم انداز نیستند بلکه نشیمنگاه آب اند تا آب از کوه و دشت نرود چنین شتابان.

امروز باید نهضتی فراگیر از آبخیزداری مکانیکی و بیولوژیکی ایجاد کرد و آب را در نقطه کانونی خود به تله انداخت.

امروز باید با بهره‌گیری از انرژی های نوین چون باد و آفتاب دوباره تعادل دمایی را به زمین برگرداند.

امروز باید با شیوه های نوین آبیاری میزان بهره وری از آب و باز چرخانی آب را در دستور کار قرار داد.

امروز باید در مصرف آب روشی نو در پیش گرفت. واقعا در قصه آب، آب از آب تکان خورده است و ما به خود تکانی نداده ایم. اگر به همین روال پیش برویم آب تمام می شود به سادگی آب خوردن.